Βολφ, Φρίντριχ Άουγκουστ

(Friedrich August Wolf, 1759 – 1824).Γερμανός φιλόλογος και ελληνιστής. Σπούδασε φιλολογία στο Γκέτινγκεν. Το 1777 εξέδωσε μια μελέτη του για τα ομηρικά έπη, στην οποία αναφέρθηκε επικριτικά ο συμπατριώτης του ποιητής Χάινε. Το 1872, ένα νέο έργο του, η έκδοση του πλατωνικού Συμποσίου με σχόλια και πολυσέλιδη εισαγωγή, εδραίωσε την επιστημονική φήμη του και, έναν χρόνο μετά, διορίστηκε καθηγητής της φιλοσοφίας και της παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο του Χάλε. Το 1789 εξέδωσε σχολιασμένο τον λόγο του Δημοσθένη Προς Λεπτίνην και το 1795 δημοσίευσε τα περίφημα Προλεγόμενα εις τον Όμηρον, που προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση ανάμεσα στους μελετητές των ομηρικών επών. Στο έργο αυτό ο Β. ισχυρίστηκε ότι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια δεν είναι έργα ενός ποιητή, αλλά πολλών ομηρικών ραψωδών (ομηρικό ζήτημα). Άλλες κριτικές εκδόσεις του αρχαίων κειμένων είναι: Θεογονία του Ησίοδου (1783), Άπαντα του Λουκιανού (1791), Αχαρνής του Αριστοφάνη (1812) κ.ά. Μετέφρασε επίσης στα λατινικά τον Κρίτωνα του Πλάτωνα. Ο Β. υπήρξε κορυφαίος φιλόλογος. Πίστευε ότι η κλασική φιλολογία δεν είναι απλή μελέτη των τύπων μιας γλώσσας, αλλά «η γνώση της ανθρώπινης φύσης, όπως εμφανίζεται στα αρχαία κείμενα».